Even helemaal ondergedoken in mijn werk buiten, vergeet ik zelfs te bloggen. En eigenlijk had ik er ook even geen puf voor. Ik wil graag alle latten vastgebonden hebben voor ons vertrek naar Nederland, maar dat gaat me never lukken. Tegen beter weten in ga ik de strijd toch aan en ik benut ieder uurtje van de dag buiten in het veld. Normaal zie je mij niet buiten als er zelfs maar regen dreigt, maar de afgelopen dagen is het me al een aantal keren gelukt een nat pak te halen. De weerberichten voorspellen elke dag een stralend zonnetje, maar als de desbetreffende dag daar is, hebben we niks dan wolken en regen. Mijn ouders hebben bezoek en als het voor de zoveelste keer niet lekker is buiten duiken alle mannen op het domein de kroeg in. Als ze al toeterend langsrijden terwijl ik buiten in de regen aan het attacheren ben, krijgen ze eenmaal in de kroeg blijkbaar een soort van wroeging, want een fractie later gaat mijn telefoon. Of ik ook niet zin heb om even te komen, is toch gezellig, lekker kaasplankje erbij, kan ik toch ook een colaatje komen drinken. Claudia is altijd te porren voor een kroegbezoek, en zo ga ik even later dan ook maar samen met haar op pad. En inderdaad dat was reuzegezellig. We halen oude herrinneringen op. De mannen, Chiel en Jaap zijn zo`n beetje bezoekers van het eerste uur, maar ook niet meer dan dat, want daarna zijn ze nooit meer bij ons geweest. Zat om over te praten dus, want er is megaveel veranderd sinds we hier zijn komen wonen. De mannen vinden het jammer dat Stan er niet is, Stan is xfcbersociaal en op onze proeverijen die Chiel en Jaap meestal wel even bezoeken, gaat Stan altijd even met ze bijpraten. Dat, zo blijkt nu, waarderen ze altijd zeer en dus word er druk met Stan gesmst vanuit de kroeg. Vanochtend tijdens een skypje met Stan bleek dat Stan heel even niet had gedacht aan het tijdsverschil van 9 uur, hij had zich afgevraagd waarom Claudia `s morgens al vanuit een kroeg zat te smssen en of ze niet op school hoorde te zijn. Maar goed, vanochtend al vroeg dus werden we ons bed uit gesmst door Stan die ons even wilde zien en spreken via skype. Met zijn gloednieuwe Oregon sweater zat hij glimmend te pronken voor het scherm. Hij heeft het duidelijk enorm naar zijn zin en als we hem vertellen dat Chiel had geopperd dat ie niet meer terug zou willen, krijgen we een instemmend knikje. "Maar ik mis wel het vlees" zegt ie nog verzachtend. "Hè, gelukkig, dus je komt toch weer terug bij ons?"vraag ik. "Er is wel een architectenstudie op de universtiteit waar Serah`s moeder werkt"is het antwoord. Michel en ik vinden het ongelooflijk grappig dat uitgerekend Stan in een vegetarisch gezin terecht is gekomen. Stan eet het liefst een hele koe per dag en moet het nu doen met tofu. Iets wat hij nog nooit heeft gegeten, bovendien lust hij geen kaas. "Ik heb trouwens ook pizza met kaas op"biegt hij op. "Ja, ik moest wel"zegt hij als ik vraag hoe dat was. We kletsen voor dag en dauw ruim anderhalf uur met elkaar en ik ben jaloers op Stan die zo lekker naar z`n bedje gaat, waar onze dag nog moet beginnen. Ik ben moe en zou ook best naar m`n bedje willen. Vandaag ga ik, alweer, attacheren. Lichtpuntje van de dag is dat ik vanavond niet hoef te koken(ben ik normaal wel dol op,maar heb zojuist de resten van een corpulent dineetje opgeruimd, we hadden gister een feestje ter ere van Chiel en Jaap) Chiel en Jaap hebben ons uitgenodigd om Vietnamees( in Frankrijk??don`nt ask) met ze te gaan eten. Vanavond hoef ik dus alleen maar te verschijnen en aan te schuiven, moet lukken.
Toedeloe.
Dutchies en France 