Angoulème….

Niet dikwijls gaan we ons erf af voor een uitje naar de grote stad. Ons dagelijkse leven bestaat toch vooral uit buiten werken, een ritje naar de bakker,boodschappen doen in een Hypermarché, een keer een kind van school of bus halen, en in al die ritjes hebben we never last van files, stoplichten of parkeerproblemen. Nu hadden we een afspraak gemaakt met een bedrijf dat Cognac produceert, we willen graag een mooie blend uitzoeken voor onszelf en het dan in de markt zetten als VANDENBELD cognac.(mijn vader, een fan van cognac, gaat graag mee met zulke uitjes) Nou bedoel ik met in de markt zetten niks groots, we denken eigenlijk dat het hoogst haalbare is dat we in de Chambre d`hotes onze "eigen"cognac kunnen schenken en eventueel verkopen aan gëinteresseerden. Maar goed, dat bedrijf zit in Angoulème en ik had bij Michel afgedwongen dat we na het bezoek de stad ook eens moesten bekijken.(normaal gesproken wil hij het liefst zo snel mogelijk weer naar huis) We zijn al best vaak in Angoulème geweest, maar ik had de stad tot nog toe nog nooit bekeken, en dat staat zo suf als toeristen ons informeren naar steden en bezienswaardigheden in de omgeving en ik moet ze een antwoord schuldig blijven omdat ik er nog nooit ben geweest. Na een gezellig en succesvol bezoek aan de cave, we kregen op de valreep ook nog een werelds lekker bubbeltje te proeven, gaan we op weg naar de binnenstad van Angoulème. We zijn met onze bus dus een parkeerplaats zoeken zal niet makkelijk zijn. Als we na een paar rondjes een parkeergarage zien waar ook auto`s tot 4m hoogte in mogen, rijden we blij de garage in om er vervolgens achter te komen, dat dat alleen bedoeld is voor leveranciers. We bellen met één of ander mannetje van de bewaking. Door de intercom schreeuwt hij ons toe dat we gewoon achteruit moeten rijden. Michel legt hem uit dat dat levensgevaarlijk is, want er rijden ook aan de lopende band auto`s de garage in, en omdat er gelijk een bocht in zit, is er geen zicht op wat er uit komt. Het mannetje blèrt dat hij de ingang zal blokkeren en dat we er weer veilig uit kunnen. Met een zware auto is het lastig omhoogrijden en dan ook nog een bocht maken…. Gelukkig komen we zonder kleerscheuren de garage weer uit, maar dan hebben we dus nog steeds geen plaatsje. Uiteindelijk zijn we het zat en parkeren we half op een zebra en net niet langs een gele trotoirband, we hopen dat de gendarmerie een oogje toeknijpt. We slenteren in de richting van waar we denken dat het centrum van angoulème zal liggen. Mijn vader ziet een kerk in de verte en oppert:"daar begint het altijd mee, dus we lopen goed". We komen langs een mega tent waaruit een boel herrie klinkt, en opeens begrijp ik wat er gaande is. Angoulème is dé stripstad(ik bedoel het getekende verhaal en niet anders) en één keer per jaar is er het stripfestival, en dat is dus nu. Al snel horen we allerlei vreemde talen om ons heen, tot japans aan toe (of chinees, ik kan dat niet uit elkaar houden).Het is overal bomvol stripliefhebbers, en als je dan denkt wat voor soort mensen dat zouden zijn??? Nou allerlei mensen dus, van in volledig krijtstreeppak geklede deftige mannen tot slonzige Duitsers met bierbuik, dreads en tattoo`s. Iedereen houdt blijkbaar van strips, behalve wij dus. We zoeken een restuarantje om te lunchen want het is niet alleen keidruk, maar ook superkoud. Overal zijn de restaurants afgeladen en het ziet ernaar uit dat we een broodje op de vuist moeten gaan eten, vinden we normaal niet erg, maar met de ijzige wind, lokt het ons niet. Als we van de grote straten afwijken, komen we ineens in een schattig buurtje terecht vol met kleine restaurantjes, waar nog wel plaats is. We eten een menu speciaal voor stripliefhebbers, we genieten van een fijne zitplaats in de warmte en als we een koffie gourmand als toetje krijgen zijn we weer helemaal blij. Angoulème hebben we verder maar niet meer bekeken, maar na het ontdekken van dat leuke buurtje met restaurantjes, terrasjes en kroegjes weten we zeker dat we nog een keer terug gaan, als er geen stripfestival is en het weer wat aangenamer.

Toedeloe.