In een normale situatie gaan Michel en ik in de wintermaanden regelmatig naar Nederland op en neer. Meestal heeft het iets met wijn te maken en bijkomend voordeel is dan dat we onze dochters ook even kunnen bezoeken. Ook nu zijn er zat aanleidingen om even naar Nederland te ‘moeten’, maar we besluiten de kwesties op andere manieren op te lossen. En zo blijft er dus tijd over, althans voor mij. Michel is nog steeds druk met de nieuwe chai en de bouw van de toren. Nog steeds is er op vrijdagochtend een bouwvergadering, waarbij onze architect alle onderaannemers op hun falie geeft voor alles wat ze niet goed hebben gedaan, niet op tijd af hebben of nog moeten doen, maar dan anders. Michel komt altijd weer met smeuïge verhalen terug, maar we zijn blij dat onze architect de wind eronder houdt. Zonder zijn bezielende leiding waren we reddeloos verloren geweest. Afijn, maar ik heb dus tijd over en als ik buiten rondom ons huis loop te mijmeren zie ik dat onze voordeur er wel erg haveloos bij staat. Onze katten die samen buiten wonen hebben de gewoonte om samen hun scherpe klauwtjes in onze deur te zetten als het richting etenstijd gaat. Ze hangen dan aan onze deur en kunnen net met hun kopje door het raam gluren om te kijken of er al eten aan komt. Bisous, de oudste van de twee heeft ook een tijdlang de gewoonte gehad om met haar poot over de deur te krassen om haar ongenoegen te uiten over de in haar (katten)ogen te lange wachttijd op voedsel. Onze deur is daardoor zichtbaar verwond en niet alleen de verf is op sommige plaatsen verdwenen, maar ook het hout. Peinzend vraag ik me af of ik de deur een nieuw verfje zal geven. Ik weet alleen dat de verf die er nu op zit, niet verkrijgbaar is in Frankrijk. (royal blue uit NL) Ik zal dus voor een nieuwe kleur moeten gaan. En zo loop ik tussen de schappen door van de Bricomarché te neuzen bij de verfsoorten, de houtvulmiddelen, schuurpapier en verfafbijtmiddelen. Ik bekijk filmpjes over doe-het-zelven en ik lees op allerlei doe-het-zelf sites over verfsoorten en kwasten. Gewapend met de verf brander ga ik aan de slag, grappend stuur ik een appje naar Claudia waarin ik haar uitleg dat de crème Brûlée brander ook prima fungeert als verf brander. (ik brandt mijn crème brûleetjes altijd met de verfbrander, sterker nog ik heb ‘m er zelfs voor aangeschaft) Als de deur kaal en schoon is heb ik zin om ‘m van een nieuw verfje te voorzien. Übertrots show ik Michel ’s avonds ‘mijn trofee’. Michel die mijn opgewelde verfwoede nog niet zo serieus nam noemt me liefkozend Bricoleertje(wat natuurlijk ook ’n beetje spottend bedoeld is)en hij stelt voor dat ik me wel kan inschrijven als micro entreprise in schilderklussen. Als de deur af is valt me op dat het luik van het kleine raampje boven de deur er ook erg haveloos bijhangt. Ik vraag of Michel het luik eraf wil halen zodat ik ook daar de verf vanaf kan halen. En zo zie ik steeds nieuwe objecten om me heen. Als ik binnen in onze hal onze trap bekijk besluit ik ook die stukje bij beetje(ik heb ook nog andere werkzaamheden natuurlijk) op te knappen. En met al die verfprojecten in en rond ons huis staat zo’n beetje constant de voordeur open. Als Michel terug komt uit de wijngaard om koffie te drinken wijst hij op de voordeur en vraagt me of er geen kat binnen zit. Ik verzeker ‘m dat die daar geen interesse in hebben, maar als ik zelf even naar boven loop ontwaar ik witte kattenpootjes op de ongeschilderde traptreden. Voor Bisous was de verleiding toch te groot. Maar dat was een eenmalige actie, Bisous heeft ’n bloedhekel aan viezigheid aan haar pootjes en ik voel enige medelijden omdat ik weet dat ze nu ergens in een hoekje haar pootjes likt en voorlopig geen nieuwe poging op onze trap zal wagen.
Maar schilderen of niet ik zal blij zijn als ik mijn schort weer kan omdoen om onze gasten te verwennen met lekkernijen uit ons heerlijke thuisland. Vorige week ontwaarde ik de eerste aspèrges en gelijk kreeg ik allerlei visioenen over heerlijke gerechten ermee. Ik kocht een bescheiden bosje en besloot voor mij en Michel dan maar iets lekkers te fabriceren.(een mens moet toch blijven oefenen?) De eerste reserveringen staan voor het paasweekend op de planning, hoewel we niet geloven dat er dan gereisd kan worden. Het is allemaal onduidelijk en we moeten gewoon geduldig afwachten. Ondertussen moet er besloten worden voor welke inrichting we gaan in de kamers in de toren. Lange tijd heb ik geen idee welke stijl of kleur we zullen kiezen, maar door veel onderzoek te doen op allerlei sites begint zich een gedachte te vormen welke kant we opgaan. Als er iets moois is te zien, zal ik zeker foto’s showen. Nu bestaan de kamers nog vooral uit veel beton en loshangende leidingen en kabels.
p.s. Overnieuw geen voorjaarsproeverij dus hebben we iedereen(waarvan het adres in ons bestand stond) een mooi magazine toe laten sturen. Veel leesplezier gewenst!!!
Dutchies en France 